enough is enough
ကဲ ေတာ္ေလာက္ျပီ ဆုမြန္
ဒီေလာက္ဆို လံုေလာက္သင့္ျပီ
ဒီေလာက္ဆို လံုေလာက္ေနျပီ..
တစ္ဘ၀လံုးစာ လံုေလာက္သြားျပီ
မင္း ဘာထပ္နာက်င္ခ်င္ေနေသးလို႕လဲ
that was enough
Wednesday, June 10, 2009
that was enough
Labels: ရင္ကြဲနာ
Posted by မဆုမြန္ at 8:53 AM 5 comments
Saturday, May 9, 2009
လမ္းခြဲတစ္ခုရဲ့ အစ
မထင္မွတ္ထားတဲ့ နိဂံုးတစ္ခုရဲ့ နိဒါနး္ အစပ်ိဳးခ်ိန္ေပါ့..
ခ်စ္သူေရ အမွတ္တမဲ့ေတြ႕ခဲ့တာမဟုတ္တဲ့
စြန္႕စားခန္းတစ္ခုရဲ့ ျပဇာတ္တစ္ခန္းရပ္ မွာ ငါတို႕ဆံုခဲ့တယ္။
တစ္ခါ အျပီးသတ္နုတ္ဆက္ျခင္းလို႕ ယူဆရတဲ့ လမ္းခြဲမူဟာ
ျပန္ဆံုဆည္းျခင္းရဲ့ အစတစ္ခုပ်ိဳးခဲ့တာဆိုတာလည္း မသိခဲ့ဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နင့္ဆီ ငါျပန္လာခဲ့နုိင္တယ္ ငါ့ဆီလဲ နင္အေရာက္လာခဲ့တယ္
အျပန္အလွန္ ေျပးလာၾကတဲ့ ငါတို႕ဆံုရပ္ဟာ ငါတို႕ရင္ခြင္ပဲျဖစ္တယ္
ေနာက္တစ္ခါ ေ၀းရျပန္တာဟာ အနီးစပ္ဆံုး ဆံုစည္းခြင့္ဆိုတာ ၾကံဳလာရျပန္တယ္
တစ္ခါ ငါတို႕ ခိုလံူစရာ ေနရာေလးမွာ အတူကြန္းခိုခြင့္ရခဲ့ျပန္တယ္
အခုေတာ့ တစ္ခါ နင္က အေ၀းဆံုးတစ္ေနရာကို ေျပးထြက္ဖို႕ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပန္ျပီတဲ့
ဒီတစ္ခါ ေ၀းရတာကေတာ့ ျပန္နီးဖို႕ဆိုတာ မင္းနဲ႕ငါနဲ႕ေပၚမူတည္မယ္ထင္ရဲ့ကြယ္
အိမ္မက္ေတြက တကယ့္လက္ေတြ႕ေတြနဲ႕ နင္းေျချပီး
နင္ေရာ ငါေရာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ရဲေနပံုမ်ားဟယ္ တကယ္ မခ်စ္ခဲ့ၾကအတိုင္း
ငါေသြးမနည္းဘူး မင္းသိပါတယ္ မင္းကလဲ သိပ္ေနာက္တြန္႕တတ္သူမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ငါသိတယ္
ဘာျဖစ္ျဖစ္ မင္းကလဲ ငါ့ကို ငါကလဲမင္းကို ခ်စ္လို႕ရေနေသးတာေတာ့ သိပ္အံ့ၾသစရာမဟုတ္ဘူး
သံုးနွစ္သံုးမိုးေက်ာ္လို႕ ေလးနွစ္ေတာင္စြန္းမွကြယ္
မင္းကလဲ မင္း ငါကလဲ ငါ အျပန္အလွန္ စြတ္စြဲခ်က္ေတြက ငါကလဲမင္း မင္းကလဲ ငါ တရားခံေတြေပါ့
တကယ္ဆို ငါက မင္းျဖစ္ျပီး မင္းက ငါျဖစ္ျပီဆိုတဲ့ေန႕
Labels: ကဗ်ာ
Posted by မဆုမြန္ at 10:36 AM 0 comments
Tuesday, April 28, 2009
ေသမိန္႕
.ၾကာျပီ
ပကတိေတြကို မျမင္ရတာ ၾကာျပီပဲ
တကယ္ဆို ညအိပ္ခ်ိန္ေလးေတာ့ မ်က္နွာဖံုးေလး ခဏခြာခ်ထားသင့္ပါတယ္..
မြန္းက်ပ္မူေတြကလဲ ပိတ္ေလာင္လြန္းလိုက္တာ..
ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ဖယ္ေပးပါ....
ခဏေလးပါ..
လူးလြန္ ့လူးလိမ္ ့ျပီး ခပ္ပါးပါးေလးအေရခြံေလးတစ္ခ်ပ္ကို ခြာခ်သြားတဲ့ ေျမြတစ္ေကာင္
ေလ်ာကနဲပဲ ေရွ႕နားအေရာက္မွာမွ ခပ္ျပင္းျပင္း ထြင္းေဖာက္သံတစ္ခု
ေဖာင္းကနဲပဲ
ေသြးစေတြ အေရခြံစေတြ မြစာက်ဲလို႕..
ထြက္သက္တစ္ခု ခပ္ျပင္းျပင္း မူတ္သံၾကားလုိက္တယ္
ဟိုးအေ၀းမွာ လြင့္ေမ်ာသြားတဲ့ အရိပ္တစ္ခု ခပ္ပါးပါးေလး ျမင္လိုက္ရတယ္။
Labels: ကဗ်ာ
Posted by မဆုမြန္ at 2:01 AM 0 comments
Monday, April 27, 2009
...
ကိ်န္းေသသြားျပီ..
စိတ္ထဲ မတင္မက်ျဖစ္ေနတာ တစ္ခုက
အခုေတာ့ ေသခ်ာသြားျပီ..
ဘာမွ မေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး..
Labels: ကဗ်ာ
Posted by မဆုမြန္ at 10:07 PM 0 comments
Monday, April 6, 2009
ခ်ည္တိုင္
အက်င့္ရေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြကို က်ံဳးသြင္းခံရတဲ့ ၀င္းထဲကို ေမာင္းသြင္းစရာေတာင္ မလိုမွေတာ့
ထံပိုးထက္က တင္တဲ့ ၀န္အတြက္ အေျပးနွင္ရမယ့္ အေရး ေဟာ့ဒီ့ ရင္တစ္ရာ ေက်ာတစ္ရာ နွက္မယ့္
ၾကိမ္ဒဏ္ေတြ နွင္ဒဏ္ေတြအတြက္ မညည္းေၾကးကြယ္..
Labels: ကဗ်ာ
Posted by မဆုမြန္ at 10:17 PM 1 comments
Sunday, March 29, 2009
လမ္းဆံု
မင္းကလဲမင္း
ငါကလဲငါ
ကိုယ္ျမင္းေတြ ကိုယ္စိုင္းေနပံုမ်ား
စစ္ကိုင္းေတာင္ ေက်ာ္သြားတယ္..
ငါကလဲ မင္း အျပစ္တင္
မင္းကလဲ ငါ့အျပစ္ျမင္
ကိုယ္ေလွေတြ ကုိယ္ထိုးပံုမ်ား ပဲခူးေတာင္ လြန္သြားေလရဲ့
ကဲ ဒါဆို ခ်စ္သူ
စကားေတြလည္း အပိုမေျပာခ်င္ပါဘု
ခပ္တိုတို တစ္ခုသာ ခြန္းဆိုခ်င္ရဲ့
တို႕ ဘယ္လမ္းသြားၾကမွာလဲ ကြယ့္
Labels: ကဗ်ာ
Posted by မဆုမြန္ at 6:32 PM 1 comments
ရင္ခြင္နန္းေတာ္
ငါ့ရင္ခြင္က မင္းအတြက္ အလံုျခံဳဆံုး ျဖစ္သလို
မင္းရင္ခြင္ကလဲ ငါ့အတြက္ အေႏြးေထြးဆံုးျဖစ္တယ္
ခ်စ္သူေရ
ဒါဆို ဘာေၾကာင့္မ်ား တို႕နွစ္ေယာက္ အေ၀းကို ေျပးဖို႕ ၾကိဳးစားေနၾကသလဲကြယ္
မာနေတြ ခ၀ါခ်ခဲ့ေတာ့
ဟိုးအေ၀းမွာ ငါတို႕ရဲ့ နန္းေတာ္ရွိတယ္
လာ အတူသြားၾကစို႕ရဲ့
Labels: ကဗ်ာ
Posted by မဆုမြန္ at 6:29 PM 0 comments